سفر نامه

و اما گزار ش سفر به همدان. آره شهر زیباییه، می شه گفت شبیه اصفهان با این تفاوت که جاده های درون شهریش عریض تر و خلوت تر، هر چند در این شهر احساس غریبی داشتم اما در اصفهان نه . نمی دونم چرا.در این چند روزی که در همدان بودیم فقط تونستیم چند جای تفریحی اونو بریم. اونایی که رفتیم گنجنامه و تپه ی عباس آباد وغار علیصدر و آرامگاه بابا طاهر و بو علی سینا بود. گنجنامه در واقع یه پارک بود که انتهای اون سمت راستش یه آبشار بود و سمت چپ اون  کتیبه هایی بود که  با خط میخی در مورد شاهان اون زمان ایران( داریوش هخامنشی و خشایار شاه ) نوشته بود. و اما تپه ی  عباس آباد یه تپه ای بالای شهر که از اونجا تموم شهر زیر پات بود و یه چیزی شبیه تپه پرواز(بالا تر از میدون سرو) تهران و دامنه ی کوه صفه در اصفهان و البته رستوران های سنتی زیادی هم داشت.چیزه دیگه ای که بهمون حال داد کالسکه سواری بود که دور آرامگاه بابا طاهرو چرخوندمون.و اما غار علیصدر، واقعا توی این جور جاها به عظمت خدا پی می برییم. از در اصلی که وارد غار می شدی یه 300 و400 متری بایستی از راهرو های باریکی می گذشتیم تا به سکوی سوار شدن برسیم وقتی به اونجا رسیدیم بسیار شلوغ بود و بایستی سر صف وا می ستادیم تا نوبتمون برا سوار شدن برسه. سوار شدیم و حدودا 30 دقیقه ای رو توی غار دور زدیم.کلا جای بسیار جالبی است. بعد از اونجا تو مسیر برگشت به همدان به لاله جین که میگن مرکز سفال ایران هستش رفتیم یه شهر کوچک که همش کارگا ههای ساخت سفال و مغازه های فروششون بود اونجا اصلا خونه ندیدم شاید یه شهر فقط کارییه.